Ζωντανή Μετάδοση

Ενισχύστε τον Ιερό μας Ναό

Храмът Св.Георги в Нигрита

 

 

 

Μας αξίως σε και εφέτος η Χάρις του Αγίου Θεού αδελφοί μου ευλογημένοι, να ολοκληρώσουμε την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Σαρακοστής και να βρισκόμαστε ήδη στην Αγία και Μεγάλη εβδομάδα.

Άραγε Αυτή η Μεγάλη Εβδομάδα θα είναι μια από αυτές που περάσαμε στη ζωή μας και μας άφησαν αδιάφορους; Ή φέτος θα κάνουμε την διαφορά εορτάζοντες βιωματικώ τω τρόπω τα κοσμοσωτήρια γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας;

Μια Μεγάλης Εβδομάδας ίσως της δυσκολότερης των τελευταίων χρόνων και για την φιλτάτη Πατρίδα μας αλλά και για όλους εμάς τους Έλληνες πολίτες. Δύσκολης, γιατί η οικονομική δυστυχία όλο και μεγαλώνει! Η οικονομική δυστυχία όμως δεν είναι το πρόβλημα – η αρρώστια που αντιμετωπίζουμε, αυτή είναι μόνο το σύμπτωμα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η αποστασία μας από τον δημιουργό μας Θεό. Απομακρυνθήκαμε από τον σκοπό για τον οποίο υπάρχουμε σε αυτό τον κόσμο. Επιδοθήκαμε σε πράξεις ξένες για τον κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν Θεού άνθρωπο και φτάσαμε σε σημείο να δυστυχούμε από αυτή ακόμη την ζωή. Το όνομα άνθρωπος μας δείχνει και τον δρόμο μας. Άνθρωπος σημαίνει αυτός που «θρώσκει τα άνω», αυτός δηλαδή που το βλέμμα του είναι στραμμένο προς τον ουρανό. Και δι΄ αυτού του βλέμματος ακολουθεί και στην καθημερινή ζωή του τον δρόμο προς τον Ουρανό. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο για να ζει αιώνια, για να κυριαρχεί της φύσεως. Τον έπλασε τέλειο, μόνιμο πολίτη της Βασιλείας των Ουρανών. Εμείς όμως έχουμε ξεχάσει τον σκοπό μας, έχουμε απομακρυνθεί εκούσια από τον Θεό. Ο καθένας από εμάς έχει σταδιοδρομήσει με τον τρόπο του σε αυτή την ζωή, έχουμε σπουδάσει, έχουμε βρεί το βιοποριστικό επάγγελμά μας, έχουμε φτιάξει τις οικογένειές μας και έχουμε απομακρυνθεί από τον Θεό. Θεωρούμε τον εαυτό μας αυτάρκη. Και συνεπώς έχουμε πει στο Θεό –βγές από τη ζωή μου, εγώ έχω το πηδάλιο, εγώ μπορώ να προχωρήσω στη ζωή μου και μόνος μου δεν έχω την ανάγκη σου! Ο Θεός ποτέ δεν απομακρύνεται από τον άνθρωπο, γιατί είναι ο στοργικός Πατέρας. Εμείς έχουμε απομακρυνθεί από αυτόν. Στην καλύτερη περίπτωση πιστεύουμε μεν σε Αυτόν αλλά με έναν δικό μας τρόπο. Έναν τρόπο που μας βολεύει. Η εν Χριστώ ζωή όμως είναι ένας και μοναδικός τρόπος ζωής. Ζούμε την κόλασή μας από αυτή ακόμη την ζωή επειδή έχουμε πωρωθεί από πράξεις απάνθρωπες. Δεν μπορούμε να λεγόμαστε άνθρωποι και να μην κοιτάμε προς το Θεό. Αν δεν ατενίζουμε με το βλέμμα μας το Θεό και δεν ζούμε εναρμονιζόμενοι με το θέλημά Του, είμαστε ζώα. Γιατί τα ζώα δεν έχουν την προοπτική προς τον Ουρανό. Βλέπουν προς τα κάτω, προς τη γη, και οι πράξεις τους είναι χωρίς προοπτική. Έτσι είμαστε σήμερα και πολλοί από εμάς. Ασχολούμαστε στην καθημερινότητά μας με έργα που δεν μας βοηθάνε να προσεγγίσουμε τον Θεό, αντίθετα μας απομακρύνουν. Μας έχει κυριεύσει η ύλη και η σάρκα. Κυριευόμενοι από αυτά τα δύο προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τα πάθη μας, ξεχνώντας τα αγώνα που πρέπει να κάνουμε για να καταφέρουμε τον Ιερό σκοπό που πρέπει να έχει ο άνθρωπος, να καταστεί πολίτης της Παραδείσου. Ο Θεός μας έδωσε την προοπτική του Παραδείσου, εμείς για να αξιωθούμε θα πρέπει να προσπαθήσουμε, να αγωνιστούμε. Ότι καταφέρουμε εμείς, ο Θεός θα το πολλαπλασιάσει και θα μας το χαρίσει. Περιμένει όλους μας. Θέλει την παρέα του καθ΄ ενός από εμάς στην Βασιλεία Του. Γιατί αυτή η χωρίς τέλος Βασιλεία ανήκει σε όλους αλλά καις τον καθ΄ ένα από εμάς.

Αυτή την τελευταία στιγμή, εβρισκόμενοι στο κατώφλι της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας ας είναι η αρχή για έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και σε μας που τώρα θα ξεκινήσουμε τον αγώνα για να επανέλθουμε στην αγκαλιά του Θεού, μας δίνεται η ευκαιρία αυτή. Και ο μισθός θα είναι και για μας ίσος. Αρκεί να κάνουμε την αρχή. Να κάνουμε την ενδοσκόπηση στα βάθη της ψυχής μας, να εντοπίσουμε τις εστίες μόλυνσης της αμαρτίας, να μετανοήσουμε για αυτές τις αμαρτίες μας και να προσέλθουμε στο Πετραχήλι του πνευματικού μας πατέρα του εξομολόγου μας και να απαλλαγούμε από το βάρος αυτό. Απαλλαγμένοι τελικά από την αμαρτία η Θεία Μετάληψη του Σώματος και Αίματος του Σωτήρα Χριστού θα μας κάνει να νιώσουμε εκείνο το σκίρτημα που νιώθει η ψυχή του ανθρώπου καθώς οδεύει προς τον Θεό.

«Εἴ τις εἰς μόνην ἔφθασε τήν ἐνδεκάτην, μή φοβηθῆ τήν βραδύτητα˙ φιλότιμος γάρ ὤν ὁ Δεσπότης, δέχεται τόν ἔσχατον καθάπερ καί τόν πρῶτον˙ ἀναπαύει τόν τῆς ἐνδεκάτης, ὡς τόν ἐργασάμενον ἀπό τῆς πρώτης˙ καί τόν ὕστερον ἐλεεῖ καί τόν πρῶτον θεραπεύει˙ κακείνω δίδωσι καί τούτω χαρίζεται˙ καί τά ἔργα δέχεται καί τήν γνώμην ἀσπάζεται˙ καί τήν πρᾶξιν τιμᾶ καί τήν πρόθεσιν ἐπαινεῖ. Οὐκοῦν εἰσέλθετε πάντες εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου ὑμῶν˙ καί πρῶτοι καί δεύτεροι τόν μισθόν ἀπολαύετε.»

Εμπρός λοιπόν ας ξεκινήσουμε την Μεγάλη Εβδομάδα με διάθεση για αγώνα. Να ζήσουμε τα γεγονότα της Προδοσίας, του παράνομου δικαστηρίου, της άδικης καταδίκης, των Παθών, του Σταυρού και τέλος της Αναστάσεως του Χριστού. Μιας Ανάστασης που ο ίδιος ο Χριστός μας την χαρίζει να γίνει και δική μας Ανάσταση.

Καλό αγώνα.

 

 

 

designed by: Κώστας Χριστοδούλου