Ζωντανή Μετάδοση

Ενισχύστε τον Ιερό μας Ναό

Храмът Св.Георги в Нигрита

Ο ρόλος της Εκκλησίας είναι η πνευματική αφύπνιση,  να μεταφέρει δηλαδή στον κόσμο «…Ιησούν Χριστόν εσταυρωμένον και αναστάντα».

 Υπό τις σημερινές αντίξοες συνθήκες στην κοινωνία μας, όπου τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί και διαλυθεί, που η Πίστη στον Χριστό θεωρείται από κάποιους υψηλά ισταμένους οπισθοδρομική και άχρηστη αλλά και η αγάπη προς την Πατρίδα θεωρείται από εκείνους εθνικισμός και φασισμός, στον κατεξοχήν ρόλο της Εκκλησίας προστίθεται και ο ρόλος της εθνικής αφύπνισης, της διατήρησης της πατρώας μας Ελληνικής κληρονομιάς.

Γι΄ αυτό θα ήθελα σήμερα να μου επιτρέψετε να αναφερθώ όχι για τα της Πίστεώς μας αλλά για τα της Πατρίδος μας. Αυτό δεν είναι εκδήλωση μισαλλοδοξίας αλλά γνήσιας αγάπης προς την Πατρίδα μας για την οποία οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν χύνοντας όχι απλά τον ιδρώτα αλλά αυτό το ίδιο το αίμα τους! Αν μπορούσαν να δούνε την κατάντια της σημερινής κοινωνίας οι αγωνιστές της ελευθερίας της Πατρίδας μας, ο Κολοκοτρώνης, ο Εμμανουήλ Παπάς, ο Παύλος Μελάς, ο καπετάν Γιαγκλής πόση απογοήτευση θα ένιωθαν; Ευτυχώς εκείνοι δεν ζούνε αυτά τα τραγικά γεγονότα που ζούμε εμείς γιατί θα μονολογούσαν και θα έλεγαν: «Για ποιόν λόγο εμείς αγωνιστήκαμε και θυσιάσαμε τα πάντα;» Πλέον το κράτος αδελφοί μάχεται, διώκει, θέλει να αφανίσει το Έθνος των Ελλήνων το ηρωικό!

Υπάρχει όμως ακόμη η ελπίδα! Καθώς βλέπουμε πως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, γνήσιοι απόγονοι των προγόνων μας, που δεν αναλώνουν την ζωή τους μόνο στο τι θα φάνε και στο τι θα πιούνε και πως θα περάσουν καλύτερα. Υπάρχουν ακόμη αυτοί που θυσιάζουν τα πάντα για τα Ιερά μας, την Πίστη μας και την Πατρίδα μας!

Σε έναν τέτοιον άνθρωπο θα ήθελα σήμερα, με την συμπλήρωση 40 ημερών από την δολοφονία του,  να αναφερθώ! Τον τελευταίο του μεγάλου ¨τάγματος¨ των εθνομαρτύρων, τον αδελφό μας Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνο Κατσίφα. Και ονομάζω αδελφό τον βορειοηπειρώτη διότι οι βορειοηπειρώτες είναι Έλληνες-αδέλφια μας! Η βόρεια Ήπειρος κατοικείται εδώ και χιλιάδες χρόνια από Έλληνες άρα είναι Ελληνική! Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι προδότες, που είναι και αγράμματοι, αλλά έχουν δυστυχώς δημόσιο λόγο, που λένε ¨δεν υπάρχει βόρεια Ήπειρος αλλά νότια Αλβανία¨. Αυτόν τον αγράμματο άνθρωπο πριν λίγα χρόνια τον είχαμε υπουργό Παιδείας! Δεν αξίζει να βάζω στο στόμα μου προδότες οπότε ας αναφερθώ στον Ήρωα-Πατριώτη!

Ο  άγιος Γέροντας Παίσιος έλεγε, «Ὅσοι πεθαίνουν παλληκαρήσια, δὲν πεθαίνουν!  Ἂν δὲν ὑπάρχει ἡρωισμός, δὲ γίνεται τίποτε. Καὶ νὰ ξέρετε, ὁ πραγματικά πιστὸς εἶναι καὶ γενναῖος…».
Ο 35χρονος βορειοηπειρώτης Κωνσταντίνος Κατσίφας έκανε τον αγώνα του για πολλά χρόνια. Τι αγώνα έκανε; Προσπαθούσε να διασώσει την πραγματικότητα, προσπαθούσε να τονώσει το εθνικό και το θρησκευτικό συναίσθημα των βορειοηπειρωτών! Τους έλεγε ¨Μη δειλιάζετε, κάντε υπομονή είμαστε Έλληνες, γεννημένοι   από Έλληνες και κατοικούμε σε γη ποτισμένη με ιδρώτα και αίμα Ελληνικό¨. Είχε δεχθεί αλλεπάλληλες διώξεις από το Αλβανικό κράτος! Πολλές φορές συνελήφθηκε για τον αγώνα του. Πολλές φορές κατηγορήθηκε, για να λερώσουν το έργο του! 

 Το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 2018, την ώρα που στο χωριό του, τους Βουλιαράτες, γιόρταζαν την επέτειο του ¨ΟΧΙ¨ έβγαλε το σταυρό που φορούσε στο στήθος  του, τον άφησε στη μάνα του και της είπε:¨Μάνα το ξέρω θα στεναχωρηθείς, μα η Παναγία θα σου δώσει την δύναμη να αντέξεις!¨ και έφυγε στο βουνό. Επειδή ανέβασε στο ύψωμα πάνω από το χωριό μια τεράστια Ελληνική Σημαία τον κυνηγούσε για άλλη μια φορά το Αλβανικό κράτος!

 Ενώ θα μπορούσε να διαφύγει, προτίμησε, χωρίς να κάνει κανένα κακό, σ΄ έναν γυμνό από δένδρα και βράχια τόπο, εκεί όρθιος, άοπλος, να ανοίξει τα χέρια του, με γενναιότητα να προτάξει το στήθος του στους δολοφόνους του και βροντοφωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάδα», «Ζήτω η Βόρεια Ήπειρος» να εκτελεστεί με θάνατο άδικο.

Η εκτέλεση του θα στιγματίζει παντοτινά τους δολοφόνους του αλλά και όσους σιωπούν μπροστά στο έγκλημα αυτό, εγκλωβισμένοι στον εγωισμό τους, στο συμφέρον τους, στο βόλεμά τους και στις ιδεοληψίες τους.
Ο Κωνσταντίνος είναι αλήθεια ότι έχασε τη θνητή ζωή του, όμως κέρδισε την αθανασία, δίνοντας τρανό παράδειγμα για το πώς και γιατί πεθαίνουν οι Έλληνες, και αναδεικνύοντας, συνάμα, το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου και τις δραματικές συνθήκες ζωής των Βορειοηπειρωτών.

Ο μαρτυρικός θάνατός του αλλά και το χαμόγελό του και η ήρεμη και γαλήνια έκφραση του νεκρού προσώπου του, τα οποία διατηρήθηκαν μέχρι την ημέρα της ταφής του(ανήμερα της εορτής των Αγίων Αρχαγγέλων, 11-11-2018), έντεκα μέρες δηλαδή μετά την δολοφονία του (28-10-2018), συγκλόνισαν το πανελλήνιο.
Ο αδόκητος θάνατος αυτού του νέου μίλησε στην καρδιά όλων των Ελλήνων, δημιούργησε πρωτόγνωρα συναισθήματα, ξύπνησε πολλούς από το λήθαργο του ωχαδερφισμού. Είναι πολλοί εκείνοι οι Έλληνες που ζηλεύουν τέτοιο θάνατο αλλά και πολλοί εκείνοι οι ξένοι μα και οι ψευτοέλληνες που έτρεξαν να σκυλεύσουν τη μνήμη του, περιυβρίζοντας τον νεκρό και αρνούμενοι να αναγνωρίσουν τα ανδραγαθήματα του ήρωα. Ενοχλεί ο ήρωας, διότι με τις πράξεις του, ξεγυμνώνει τη ζωή μας από τα τιποτένια προσχήματα, με τα οποία την περιβάλουμε, φέρνει στην επιφάνεια την μηδαμινότητά μας. Εκείνοι που τον κατηγόρησαν, όμως, για να συνειδητοποιήσουν όσα του καταμαρτυρούν, θα πρέπει, ίσως, να κοιταχτούν στον καθρέφτη τους.

Ο Κατσίφας ήταν και ζούσε ως ένα απλό παιδί του λαού, αλλά έμελλε να γίνει εκείνος που εκούσια σήκωσε τον σταυρό του μαρτυρίου και πήρε επάνω του όλα «τα πάθια» του Βορειοηπειρωτικού λαού αλλά και όλου του ελληνισμού. Και όπως «δεν έχουν ποτέ τελειωμό «τα πάθια» και οι καημοί του κόσμου», όμοια δεν έχουν τελειωμό και οι ήρωες. Προστέθηκε έτσι και ο Κωνσταντίνος Κατσίφας στη χορεία των σύγχρονων ηρώων-μαρτύρων του έθνους μαζί με τους Τάσο Ισαάκ, Σολωμό Σολωμού, Παναγιώτη Βλαχάκο, Έκτορα Γιαλοψό, Χριστόδουλο Καραθανάση, Κώστα Ηλιάκη, Αριστοτέλη Γκούμα, κ.ά., στα φέρετρα των οποίων ακούμπησε και ακουμπά η Ελλάδα.
Δολοφονούνται τα παιδιά της Ελλάδας! Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος της «αψώγου στάσεως» δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να τα προστατεύσει. Ούτε καν φρόντισε να κηδευτούν αξιοπρεπώς ή να μνημονευτούν, πόσο μάλλον να τιμηθούν ή ακόμη, να προσφερθεί μια ηθική ή και συμβολική υλική συμπαράσταση στις οικογένειές τους

.

Προφανώς, κάποιοι έβαλαν την υπογραφή τους για την μετάλλαξη της Ελλάδας σε μια νέου τύπου πολυπολιτισμική χώρα και γι΄ αυτό οι έννοιες της πίστης, της πατρίδας, της ιστορίας αλλά και όσοι τις υπερασπίζονται θα πρέπει να ξεχαστούν ή να εξοβελιστούν στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό, όμως, συμβαίνει, πιθανόν, διότι πολλοί άνθρωποι και ιδιαίτερα όσοι «κάθονται ψηλά», όσοι ηγούνται, δεν εκτιμούν τους ήρωες και τη θυσία υπέρ της Πατρίδας ή απλά, δεν επιθυμούν οι ίδιοι να πράττουν ηρωικά έργα, δεν θέλουν να γίνουν ήρωες! Οι πραγματικοί ήρωες, ωστόσο, θυσιάζονται για να δείξουν στους υπευθύνους ότι αυτοί που αγαπούν την πατρίδα δεν λένε λόγια κενά, κάνουν πράξεις τις ιδέες τους και αν ποτέ χρειαστεί θυσιάζονται γι΄ αυτές.
Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας κάθε χρόνο με δικά του χρήματα σημαιοστόλιζε το χωριό του. Έφερνε κρυφά υλικά από τη Θεσσαλονίκη και έφτιαχνε σημαίες. Τόσο περήφανος ήταν για τον ματωμένο τόπο του. Ξόδεψε ένα μηνιάτικο για να αγοράσει τα υλικά και να φτιάξει μια σημαία μεγάλη και την έφτιαξε όσο πιο μεγάλη μπορούσε για να χωράει την αγάπη του για τον Χριστό και την Ελλάδα, διότι η σημαία ήταν ο τόπος του, η πατρίδα του και επάνω σ΄ αυτήν και μέσα σε αυτή ζούσε ελεύθερος και κινούνταν ελεύθερος, ανέπνεε ελευθερία, Ελλάδα, Πίστη, ήταν όλη του η ζωή. Μέσα σε αυτό το ιερό σύμβολο, ξέφευγε από τη σκλαβωμένη γη του που τον πλήγωνε. Γι΄ αυτήν τη σημαία έδωσε την ζωή του, με αυτήν τον κήδεψαν και αυτήν μανιασμένα αναζητάνε οι αφεντάδες της σκλαβωμένης πατρίδας του, γιατί με τον θάνατο του δημιουργού της έγινε σύμβολο του αγώνα των Βορειοηπειρωτών για την ελευθερία τους. Αξίζει να αναφέρω πως στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία στην Αθήνα με τους 1.500.000 συμμετέχοντες η μεγαλύτερη Σημαία, αυτή που δέσποζε στο συλλαλητήριο, την οποία κρατούσαν πάνω από τα κεφάλια τους εκατοντάδες άνθρωποι ήταν του Κωνσταντίνου Κατσίφα!


Σε μια εποχή, λοιπόν και σε μια χώρα, όπου «μερικές φορές ηρωισμός είναι να ονομάσεις κάποιον ήρωα», πιστεύουμε ότι σήμερα, ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, που πολύ συχνά, ίσως, τιμούμε τον οποιονδήποτε, για τον οποιονδήποτε λόγο, αξίζει πολύ περισσότερο, να τιμήσουμε αληθινά ηρωικά πρότυπα και να τα προβάλλουμε ως φωτεινά παραδείγματα γενναιότητας και φιλοπατρίας στη νεολαία μας. Οι νέοι μας σήμερα, χρειάζονται πιο πολύ παρά ποτέ, πρότυπα που να τα αγαπούν. Έχουν ανάγκη τον Χριστό και την πατρίδα γι΄ αυτό και όλοι οι Πατριώτες  συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις τιμής του ήρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα, που είχε ως όνειρό του να χτίσει μεγάλο Ναό στο χωριό του και με τη θυσία του για τη σημαία και την Ελλάδα, «έδιωξε το φόβο από τις καρδιές της Βορειοηπειρωτικής μειονότητας»  αλλά και όλων των ταπεινωμένων νεοελλήνων.

Τα νέα παιδιά  αξίζει και πρέπει να δουν τους μεγάλους, όπως παλιά… να αγωνίζονται για την αλήθεια και την αγάπη του Χριστού και της πατρίδας, για να τους προσφέρουν έτσι, με τον αγώνα τους αυτόν, ένα αξιόπιστο όραμα ζωής.
Στα πλαίσια αυτά, η Πίστη, η φιλοπατρία, η γενναιότητα, η αγάπη και η πράξη αυτοθυσίας του Βορειοηπειρώτη ήρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα, για την προβολή των δικαίων του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού και της Ελλάδας, πιστεύουμε ότι πρέπει να τιμηθεί από όλους ως ελάχιστη ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης προς αυτόν τον αοίδιμο γενναίο Έλληνα.
Κωνσταντίνε Κατσίφα, με τις πράξεις σου και τη θυσία σου, μας θύμισες τι σημαίνει Έλληνας και χριστιανός και μας έδειξες το δρόμο για την Ανάσταση της Ελλάδας και του Γένους.

Σε ευχαριστούμε.

Αιωνία σου η μνήμη.

Αθάνατος!

   

   

designed by: Κώστας Χριστοδούλου