Ζωντανή Μετάδοση

Ενισχύστε τον Ιερό μας Ναό

Храмът Св.Георги в Нигрита

Γράφει         

ο Πρωτοπρεσβύτερος 

Γεώργιος Κελεμπέκης

«…Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς…»

 Ομολογούμε  Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα, Σεβαστοί πατέρες Πρεσβύτεροι, ευλαβέστατοι διάκονοι και λοιποί αδελφοί μου ευλογημένοι χριστιανοί κάθε φορά που απαγγέλουμε το σύμβολο της Πίστεως.

Με την Χάρι του Θεού, αφού μπήκαμε στο νέο έτος ήρθε η ώρα να ζήσουμε μέσω της αυριανής περικοπής του Ιερού Ευαγγελίου την Μέλλουσα Κρίση του ανθρώπου υπό του Θεού ως Μυστήριον ήδη τετελεσμένον.

Εισερχόμενοι στο Τριώδιο, στάδιο προπαρασκευαστικόν για τον κυρίως αγώνα, αυτόν της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είχαμε την δυνατότητα να διδαχθούμε από δύο Παραβολές, οι οποίες εκφράζουν την Αγάπη και την συγχωρητικότητα του Παναγίου Θεού στον κάθε μετανοημένο άνθρωπο. Είδαμε κατά την πρώτη Κυριακή το προς μίμηση για μας παράδειγμα του Τελώνου, ο οποίος δικαιώνεται λόγω της ταπείνωσής του αλλά και το προς αποφυγήν παράδειγμα του υπερήφανου Φαρισαίου. Την περασμένη, δεύτερη κατά σειρά του Τριωδίου θαυμάσαμε το μέγα έλεος και την άπειρη αγάπη του Ουρανίου Πατρός προς τον Άσωτο αλλά μετανοημένο υιό. Ολοκληρώθηκε έτσι η διαβεβαίωσή της Εκκλησίας μας προς εμάς ότι ο Θεός «ουκ ήλθε καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν», τους οποίους αναμένει στο κατώφλι του παραδείσου εάν έλθουν « εις εαυτόν» .

Όμως, η κοινή φιλόστοργος μητέρα μας Εκκλησία θέλοντας να μας παρακινήσει περαιτέρω σε μετάνοια και επιδιώκοντας να απομακρύνει τον άνθρωπο από την αμέλεια, εξαιτίας της σιγουριάς του ελεήμονος Θεού, όρισε για την τρίτη Κυριακή του Τριωδίου να προβάλλεται η φοβερά ημέρα της Κρίσεως. Επιδιώκει με τον τρόπο αυτό η Εκκλησία να ξυπνήσει τους ραθύμους από τον ύπνο της αμαρτίας με την προβολή της Δευτέρα Παρουσίας του Χριστού, ως αδεκάστου πλέον Κριτού…

Η Κρίση είναι η αρχή της αιώνιας ζωής.  Σε αυτήν οι άθεοι δεν πιστεύουν, και απορώ που βρίσκουν την δύναμη να συνεχίζουν να υπάρχουν χωρίς την προσμονή της αιώνιας ζωής… Διότι μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στην κοινωνία μας, η αιώνια ζωή μέσα στον Παράδεισο είναι η μόνη λύτρωση για τον σύγχρονο άνθρωπο. Οικονομικά προβλήματα, ηθικές παρεκτροπές, έλλειψη αξιών, μοναξιά, ποικίλες ασθένειες, αλλά και  προδοσία των ιερών και των οσίων του γένους μας από αυτούς που όφειλαν να τα διαφυλάσσουν, είναι κάποια από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος!

Μού ΄ρχεται στο νου η απορία που εκφράζει ο Σαίξπηρ στο έργο του Άμλετ ¨να ζει κανείς κανείς; Ή να μη ζει;¨

Ο άθεος δεν ελπίζει! Δεν υπομένει! Δεν περιμένει!  

Ζώντας όμως εν Χριστώ, έχοντας την ελπίδα του  Παραδείσου, μέσα στην  προοπτική της αιώνιας ζωής όλα μπορούμε να τα αντέξουμε!

Η δήλωση του Αποστόλου των Εθνών Παύλου «ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν αλλά την μέλλουσσαν επιζητούμεν» είναι αυτή που δίνει την δυναμική στον άνθρωπο να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής απτόητος, γιατί σκοπός του είναι η Βασιλεία των Ουρανών! 

Η βεβαιότητα της μεταφυσικής ζωής υποχρεώνει τον άνθρωπο να ζει με ανάλογο τρόπο και στην παρούσα ζωή. Η ζωή δεν δόθηκε σε μας για να την απολαύσουμε όπως εμείς θέλουμε αλλά απώτερος σκοπός της είναι η καλλιέργεια της σχέσης μας με τον Θεό και η πνευματική ωρίμανση που χρειάζεται ο άνθρωπος για να ενωθεί με τον δημιουργό του. Διότι πώς θα μπορέσουμε να αντικρύσουμε ενώπιον του Ιερού Κριτηρίου τον Πλάστη μας εάν δεν τον έχουμε αγαπήσει πριν.  Η αισχύνη θα μας περικαλύψει και ως άλλος Αδάμ δεν θα προσέλθουμε στη συνάντηση μαζί Του αλλά θα προσπαθούμε να κρυφτούμε εξαιτίας της αδιαφορίας με την οποία ζήσαμε την ζωή μας. Το αγαπητικό Του βλέμμα, χωρίς να το κοιτάμε, θα μας τρομάζει…

Αν εμείς οι Χριστιανοί, οι πιστοί στην αποκαλυφθέντα Θεό, κριθούμε αυστηρότερα την ώρα της Κρίσεως, σε σχέση με τους ανθρώπους που ζούνε στην πλάνη, διότι τον γνωρίσαμε, δεν πεισθήκαμε για την παρουσία Του και δεν τηρήσαμε τις εντολές Του, τότε εμείς οι Έλληνες Χριστιανοί θα κριθούμε ακόμη πιο αυστηρά· διότι εμείς είμαστε αυτοί που αναλάβαμε το έργο της μετάδοσης του Φωτός του Ευαγγελίου στον κόσμο, με όχημα τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό μας.  

Πέρα από την μέλλουσα Κρίση την υπό του Θεού, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και μιά άλλη κρίση.

Οι Έλληνες αναπνέουμε από δύο πνεύμονες, ο ένας είναι ο πνεύμονας της Πίστης, κόκκινος, βαμμένος με αίμα Θεϊκό που αναζωογονεί και νοηματοδοτεί το είναι μας! Και ο άλλος ο της Πατρίδος, γαλάζιος από την γαλανόλευκη σημαία, ίδιο χρώμα με  τα δώρα του Θεού στην Ελλάδα: το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας μα και αυτό του ηλιόλουστου ουρανού! Θα κριθούμε λοιπόν και θα δώσουμε λόγο για το κατά πόσον σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων.

Θα κριθούμε αν κρατήσαμε την παρακαταθήκη των προγόνων μας.

Θα κριθούμε αν αυτή την παρακαταθήκη δεν την παραδώσουμε σώα  στους απογόνους μας!

Η κρίση ημών των νεοελλήνων υπό ανθρώπων, εκφράζεται μέσα από το ποίημα του μεγάλου μας ποιητού Κωστή Παλαμά ¨η Λειτουργία δεν τέλειωσε…¨

 Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες,

και μέσα στην κοιλάδα

του δάκρυου εδώ, κι αντρειεύοντας

από μια πίστη, Ελλάδα!

…….

 Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες,

ό,τι είστε, μην ξεχνάτε,

δεν είστε από τα χέρια σας

μονάχα, όχι.

Χρωστάτε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν,

θα ‘ρθούνε,  θα περάσουν.

Κριτές, θα μας δικάσουν

οι αγέννητοι, οι νεκροί.

…..

Αναφέρεται στην κρίση μας υπό των προγόνων, υπό των συγχρόνων και κυρίως υπό των απογόνων μας!

Η παρακαταθήκη αυτή έχει να κάνει με την βαριά κληρονομιά που λάβαμε από τους προγόνους μας. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, οι Απόστολοι του Χριστού αλλά και οι άγιοι που έζησαν και εδίδαξαν σ’ αυτή τη γη, ως και οι νεομάρτυρες και οι ήρωες αγωνιστές πατέρες μας, που την πότισαν με το ζεστό τους αίμα. Είμαστε οι κληρονόμοι όλων εκείνων των χαρακτηριστικών που συνθέτουν τον πολιτισμένο κόσμο. Υπάρχουν κληρονόμοι οι οποίοι διατηρούν και αυξάνουν την κληρονομιά τους. Υπάρχουν όμως και οι κληρονόμοι που διασκορπίζουν τον πατρικό πλούτο, πολλές φορές έναντι πινακίου φακής! Εμείς σε ποιά κατηγορία από τις δυο ανήκουμε;

Μην ξεχνάμε ότι είμαστε Έλληνες!

Δεν ανήκει η κληρονομιά σε μας!

Ο θησαυρός που παραλάβαμε ανήκει στους προγόνους μας και μας τον έδωσαν για να τον μεταφέρουμε στα εγγόνια τους, στα παιδιά μας!     

Γι΄ αυτό οφείλουμε! Και γι΄αυτό πρέπει να προσέχουμε!

Ανατριχιάζω κάθε φορά που απαγγέλω το ποίημα αυτό του μεγάλου Κωστή Παλαμά

Χρωστάμε… ναι χρωστάμε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε,  θα περάσουν.

Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί.

Τις τελευταίες ημέρες ζούμε την αφιλοπατρία ορισμένων ανθρώπων, των οποίων η θέση που κατέχουν τους δεσμεύει να υπερασπίζονται την πατρίδα! Η Μακεδονία που ένωσε την Ελλάδα εδώ και 2400 χρόνια θεωρείται ξένη για την Ελλάδα! Και οι εχθροί ημών δεν βρίσκονται μόνο πολλοί κυκλώθεν! Η προδοσία έρχεται εντός των τειχών! Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γράφει στα απομνημονεύματα του: «τον Τούρκο δεν τον φοβάμαι … αλλά τώρα φοβούμαι το μίασμα του προσκυνήματος ότι πρέπει να καταβάλουμε κόπους διπλούς». 

Ενθυμούμαι και αναζητώ, όπως όλοι μας πιστεύω, τούτες τις ώρες τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, φλογερό και γενναίο πατριώτη που δεν εφείσθη κόπου, πόνου ακόμα και αυτής της ίδιας του της ζωής για να αφυπνίσει τον λαό!

Έλεγε λοιπόν ο Μακαριστός Χριστόδουλός μας πριν από 11 περίπου χρόνια:

«Η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα γιατί κάποια Ελλάδα αποφάσισε να αυτοκτονήσει, Και  η Μακεδονία είναι αυτή που κρατά ψηλά τα λάβαρα. Με τέτοιες ιστορίες, αναμνήσεις, με την ιστορική μνήμη καθάρια, χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς υπολογισμούς, χωρίς έξωθεν εντολές, χωρίς υπαγορεύσεις!

Γι΄ αυτό καλό θα ήταν όλοι οι Έλληνες να έρχονται από καιρού εις καιρόν στην Μακεδονία. Και να προσέχουνε πού πατάνε! Γιατί, σε κάθε βήμα μπορεί να πατήσεις χώμα ιερό, μπορεί να πατήσεις έναν τάφο, μπορεί να πατήσεις ένα λείψανο. Είναι διάσπαρτος ο τόπος από θυσία. Αυτή η θυσία μας δίνει ζωή. Αυτή η θυσία μας συντηρεί, και είναι το αντίδοτο της παγκοσμιοποίησης, που θέλει όλα να τα ισοπεδώσει. Να μη μιλάμε για αγώνες, να μη μιλάμε για πολέμους, να μη μιλάμε για θυσίες!»

Αν θέλουμε λοιπόν να κρατήσουμε την ιερά παρακαταθήκη που μας κληροδότητησαν οι πρόγονοί μας και να την μεταφέρουμε, με την σειρά μας, στους απογόνους μας οφείλουμε και εμείς να αγωνιζόμαστε υπέρ βωμών και εστιών ή όπως το έλεγε αλλιώς ο Αλέξανδρος Υψηλάντης υπέρ Πίστεως και Πατρίδος! Ας κρατήσουμε τα πρωτοτόκια, μας ανήκουν!

Έλληνες τα λάβαρα βρίσκονται ψηλά!              Ψηλά και οι σημαίες!

Σηκώστε και τα κεφάλια σας ψηλά!

Η Εκκλησία μας οφείλει το έργο της αφύπνισης να το επιτελεί όπως χθες έτσι και σήμερα και με τον ίδιο τρόπο και αύριο αν θέλει να είναι επομένη τοις θείοις πατράσι! Και όπως αυτό το ιερό έργο της αφύπνισης η Εκκλησία μας το επιτέλεσε σε δύσκολες στιγμές για την Πατρίδα μας με τον ίδιο τρόπο θα συνεχίσει! Διότι η Εκκλησία διαδραματίζει τον ρόλο της συνείδησης του Έθνους!

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, εκτείνατε χείρας ικέτιδας υπέρ της ανυστάκτου αγωνιζομένης Εκκλησίας μας, υπέρ της αιμοραγούσης Πατρίδος μας αλλά και υπέρ ενός εκάστου εξ ημών!

Και είπατε τω αδεκάστω Κριτή Κυρίω και Θεώ ημών Ιησού Χριστώ:

"Ὅταν ἔλθῃς ὁ Θεός, ἐπὶ γῆς μετὰ δόξης, 
καὶ τρέμωσι τὰ σύμπαντα, 
ποταμὸς δὲ τοῦ πυρὸς,
πρὸ τοῦ Βήματος ἕλκῃ,
καὶ βίβλοι ἀνοίγωνται
καὶ τὰ κρυπτὰ δημοσιεύωνται·
τότε ρῦσαί ἡμᾶς, ἐκ τοῦ πυρὸς τοῦ ἀσβέστου,
καὶ ἀξίους ποίησον, ἐκ δεξιῶν σου ἡμᾶς στῆναι, 
Κριτὰ δικαιότατε."

 

Εκφωνήθηκε το Σάββατο 10/2/2018 κατά τον Αρχιερατικό Εσπερινό χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.Θεολόγου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Σερρών.

designed by: Κώστας Χριστοδούλου