Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου Νιγρίτης είναι κτισμένος στον ανατολικό λόφο προς νότο της Νιγρίτας και συγκεκριμένα στην παλαιότερη από τις συνοικίες της Νιγρίτης «Τσακαλάδες». Σύμφωνα με γραπτή μαρτυρία που βρέθηκε τελευταία (αρχές 2006), ο Ναός εγκαινιάστηκε στις 3 Απριλίου του 1753, από τον Μητροπολίτη Σερρών Ιωαννίκιο. Η ημερομηνία του εγκαινιασμού δεν είναι απαραίτητο να χρονολογεί και την ηλικία του Ναού. Υπάρχουν πολλοί ναοί οι οποίοι άργησαν αρκετά να εγκαινιαστούν παρότι λειτουργούσαν για πολλές δεκαετίες.
Και αν αυτό είναι συχνό φαινόμενο σήμερα, πόσο πιο σίγουρο θα ήταν για τα δεδομένα της εποχής του 18ου αιώνα ή και ακόμη πιο μπροστά.
Παρά την μεγάλη ιστορία του αλλά και τα πολλά σημαντικά γεγονότα που έγιναν σε αυτόν,δεν μπορούμε να αναφερθούμε με σιγουριά σε τίποτε συγκεκριμένο. Και αυτό γιατί στον Ναό δεν σώζονται τα
παλαιά αρχεία, στα οποία από πρακτικά του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου θα μπορούσαμε να αντλήσουμε πληροφορίες. Τα παλαιότερα αρχεία που υπάρχουν είναι από την 1η Δεκεμβρίου 1935 και μεταγενέστερα.
Ακόμη όμως και αυτά τα αρχεία κρύβουν πολλούς «θησαυρούς» με τους οποίους μπορεί κάποιος ειδικός ιστορικός ερευνητής να συμπληρώσει την τοπική ιστορία. Και αυτό γιατί μέχρι και την δεκαετία του 1960 συνεδριάσεις του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, άρα και πρακτικά γινόταν τακτικά έως και δις και τρις της εβδομάδος. Έτσι σε πρακτικά βρίσκουμε λεπτομερείς πληροφορίες για οτιδήποτε έγινε στο Ναό ή είχε κάποια σχέση με αυτόν. Παρακάτω θα αναφέρουμε κάποια από τα γεγονότα που αναφέρονται στα πρακτικά του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ναού και σε άλλες πηγές και κρίνονται ως τα πλέον σημαντικά και άξια αναφοράς:
v Απρίλιος 1753 Εγκαίνια Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Νιγρίτης από Μητροπολίτη Σερρών Ιωαννίκιο Β’.
v 20 Μαΐου 1837 ολοκλήρωση αγιογραφιών Ναού από τον Αγιογράφο Μιχαήλ εκ Σαμαρίνης. Σύμφωνα με τοιχογραφική επιγραφή στο νότιο μέρος του Ιερού (διακονικό) στην κορυφή μικρής κόγχης, η οποία χάνεται μέσα στον τοίχο -δεν διακρίνεται από τον εξωτερικό τοίχο. Η επιγραφή αναφέρει «Εις δόξαν του εν Τριάδι ενός Θεού και τιμήν του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, εζωγραφίσθη, ο θείος ούτος ναός Αρχιερατεύοντος του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου Κυρίου Κυρίου Γρηγορίου, συνδρομή των Χριστιανών της χώρας ταύτης, δια χειρός του ταπεινού και αμαρτωλού ζωγράφου Μιχαήλ του εκ Σαμαρίνης. Εν έτει ΑΩΛΗ Μαΐου Κ’ ετελειώθη. Δόξα τω Αγίω Θεώ». Η αναφορά στην επιγραφή του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου αρχικά παραξενεύει, αλλά αν αναδιφήσουμε στην εκκλησιαστική ιστορία θα δούμε πως ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο ΣΤ’ με την ανάρρηση του στον Πατριαρχικό θρόνο για την πρώτη πατριαρχία του, κράτησε παράλληλα για άγνωστο σε μας λόγο την τοποτηρητεία του Μητροπολιτικού θρόνου των Σερρών, ο οποίος υπήρχε στην κανονική δικαιοδοσία του Οικουμενκού θρόνου –πολύ αργότερα εξεδόθη η πατριαρχική πράξη που όριζε το ισχύον σήμερα καθεστώς των λεγομένων «νέων» χωρών-.
v Άγνωστο πότε, πάντως -σύμφωνα με προφορική μαρτυρία- στα μέσα με τέλη του 19ου αιώνα ο Ιερός Ναός πρέπει να κάηκε. Όχι βέβαια ολοσχερώς, αλλά τουλάχιστον η ανατολική πλευρά του εσωτερικά. Πιθανώς και το σημερινό τέμπλο να είναι της εποχής αυτής, αφού το προηγούμενο κάηκε στη φωτιά. Το παλιό τέμπλο ήταν περισσότερο καλλιτεχνικό. Αυτό προκύπτει από κάποια κομμάτια που υπάρχουν στο τέμπλο, τα οποία δεν ταιριάζουν με το υπόλοιπο, καθώς και ένα τεμάχιο από ζεύγος βημοθύρων, έναν καμένο σταυρό, κάποιους καμένους δράκοντες -πιθανώς από την κορυφή του, και μια σειρά Αποστολικά. Ένα επιπλέον στοιχείο επίσης μπορεί να θεωρηθεί και η ανομοιομορφία των Δεσποτικών Εικόνων του σημερινού τέμπλου: οι τέσσερις «κεντρικές» Εικόνες (Χριστού, Παναγίας, Προδρόμου, Αγ. Γεωργίου) είναι αρκετά μεγαλύτερες από τις υπόλοιπες. Ακόμη ως στοιχείο για να βασίσουμε την ενδεχόμενη πυρκαγιά στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα είναι τρεις εικόνες παλαιότερες από τις «κεντρικές» (του Χριστού της Παναγίας και του προδρόμου- που υπάρχουν στο Ναό και ταιριάζουν περισσότερο με τις υπόλοιπες εικόνες του σημερινού τέμπλου (εκτός των «κεντρικών») καθώς και κάποιες σχεδόν κατεστραμμένες –από φωτιά- εικόνες.
v Ο περιηγητής G.F.Abbot στο σύγγραμμά του ¨The tale of a tour in Macedonia¨, το οποίο εξέδωσε στο Λονδίνο το 1903, στις σελίδες 234 και 235 αναφέρεται στη Νιγρίτα και συγκεκριμένα σε ένα περιστατικό του οποίου υπήρξε μάρτυρας (η επίσκεψη του Abbot ως φαίνεται πρέπει να έγινε πριν τις 12 Ιουλίου του 1890, οπότε και κλάπηκε η Τιμία Κάρα του Οσίου Διονυσίου). Το περιστατικό έχει να κάνει με το συμβούλιο που διοικούσε την κωμόπολη (δημογεροντία) και το αποτελούσαν δώδεκα ηλικιωμένα άτομα και δύο νεαροί που βοηθούσαν ως γραμματείς. Η δημογεροντία συνήθως συνεδρίαζε στη σκιά του καμπαναριού του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου και άλλαζε θέση, καθώς με το πέρασμα της ημέρας άλλαζε θέση η σκιά. Ο ίδιος ο G.F. Abbot σε άλλο έργο του το ¨Macedonian Folklore¨, το οποίο εκδόθηκε στο Emmanuel College – Cambridge επίσης το 1903 δυστυχώς με ειρωνικό τρόπο αναφέρει σε άλλο περιστατικό της περιοδείας του στη Νιγρίτα: τότε «που ενέσκηψε στη Νιγρίτα λοιμώδης νόσος στα ζώα και χρειάστηκε αυτά να μεταφερθούν στην αυλή της Εκκλησίας μία Κυριακή μετά τη Λειτουργία. Εκεί ο Ιερέας τα ευλόγησε, έχοντας μαζί του το χέρι του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, προστάτη Αγίου της Νιγρίτας και διαβάζοντας ευχές για την περίσταση(,) του Αγίου Μάμαντος και του Αγίου Μοδέστου»(σελ. 223-224 ).
v 1905 ανέγερση σημερινού κωδωνοστασίου (Καμπαναριό). (Η πληροφορία αυτή είναι παρμένη από το βιβλίο του Γεωργίου Α. Κυροπλάστου ¨Ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Νιγρίτης¨, Σέρρες 1989, όπως είναι γνωστό όμως σε εμάς δεν υπάρχει τουλάχιστον μέχρι σήμερα καμιά γραπτή μαρτυρία που να το βεβαιώνει.)
v 1923 ανέγερση κτιρίου στοάς Αγίου Γεωργίου.
v ~1925-27 ανέγερση κτιρίου Μητροπολιτικού μεγάρου Νιγρίτης.
v Το υπ΄ αριθμόν 12 πρακτικό του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου που συνήλθε την 2α Φεβρουαρίου του 1936, αναφέρει το περιβόητο θέμα, που αφορά στην ιδιοκτησία του Ιερού Ναού στο δάσος του βουνού της Νιγρίτας. Πρόκειται για 214.000 στρέμματα δάσους που είχαν περιέλθει στη δικαιοδοσία του Ναού με σουλτανικό φιρμάνι. Μέχρι το 1914 αυτοί που έκαναν ξύλευση από το δάσος έδιναν μια αποζημίωση σαν φόρο στον ιδιοκτήτη Ιερό Ναό. Έχοντας αυτό το πλούσιο έσοδο η Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου εξέδωσε και σειρά επισφραγισμένων νομισμάτων (μπακίρια ή μιτζίτια σφραγισμένα με σφραγίδα του Ναού.) Τα νομίσματα αυτά όπως θα δούμε αναλυτικά σε ιδιαίτερο κεφάλαιο χρησιμοποιούνταν μέχρι την απελευθέρωση από τον Τουρκικό ζυγό, ως υποδιαίρεση των «άσπρων» (Τουρκικά μικρά ασημένια νομίσματα). Παρόμοιες αναφορές για το ίδιο θέμα υπάρχουν στα εξής πρακτικά: 13/1-3-1936, 4/8-11-1936, 6/24-1-1937, αλλά και σε δεκάδες άλλα πρακτικά των επομένων ετών, η ιστορία αυτή με τη
v δικαστική διεκδίκηση των 214.000 στρεμμάτων από το Ελληνικό δημόσιο κράτησε περίπου μέχρι το 1969, οπότε και ο Ναός παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση.
v Στη συνεδρίαση της 25ης Ιανουαρίου 1937 με αριθμό πρωτοκόλλου 7, συζητήθηκε παρόντος και του Μητροπολίτου Κων/ντίνου Α’ η παραίτηση του Πρωθιερέα Παναγιώτου Παπαδημητρίου από τα εφημεριακά του καθήκοντα, λόγω περασμένης ηλικίας. Ο π. Παναγιώτης Παπαδημητρίου ήταν δάσκαλος αλλά και Γενικός Αρχιερατικός επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Νιγρίτης. (Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί ότι, όπως φαίνεται από το βιβλίο των πρακτικών, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο την εποχή αυτή είχε αυξημένες αρμοδιότητες. Ενώ ο Ιερεύς είχε την προεδρία του Συμβουλίου, παράλληλα υπήρχε και κάποιος από του επιτρόπους που είχε τον ρόλο του διευθύνοντος και απ’ ότι συμπεραίνουμε ο ρόλος του διευθύνοντος ήταν πιο σημαντικός. Αυτός μπορούσε να συγκαλέσει το Εκκλ. Συμβούλιο και εν αγνοία ακόμη του Προέδρου-Ιερέως )
v Στην επόμενη συνεδρίαση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου στις 23 Μαρτίου 1937 αποφασίζεται η αφαίρεση των κιγκλιδωμάτων που χώριζαν τον σολέα από τον κυρίως Ναό. Τα κιγκλιδώματα αυτά μπήκαν, σύμφωνα με προφορική μαρτυρία, κατόπιν εντολής του Μητροπολίτου Νιγρίτης Κυρίλλου για διευκόλυνση στη λειτουργία του Ναού ως Μητροπολιτικού.
v Στο πρακτικό με αριθμό 1 του 1937, στο οποίο δεν αναφέρεται ακριβής ημερομηνία, (πρέπει να είναι ανάμεσα στις 23/3-28/4) απαιτεί το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο από το Μητροπολίτη Κων/νο να χειροτονήσει νέο εφημέριο στη Νιγρίτα τον Τριαντάφυλλο Παπαϊωάννου, διότί μετά την παραίτηση του π. Παναγιώτη είχε μείνει μόνος ο επίσης γέρων Πρωθιερέας π. Γεώργιος Παντός.
v Πρακτικό 9ο της 21ης Δεκεμβρίου του 1937. Μετά την παρέλευση 9μήνου περίπου, από τη στιγμή που ζητήθηκε να χειροτονηθεί ο Τριαντάφυλλος Παπαϊωάννου, το Εκκλ. Συμβούλιο προσλαμβάνει για έναν μήνα εφημέριο του Ναού τον π. Αθανάσιο Γκόρτσα που υπηρετούσε στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Νιγρίτης, με μισθό 1000 δρχ.
v Επαναπροσλαμβάνεται στις 9-1-1938 με το υπ΄ αριθμόν 11 πρακτικό.
v Πρακτικό 10ο της 4ης Ιανουαρίου 1938. Αναφέρεται νέα διαμόρφωση του Νάρθηκα και πέρασμα τζαμιών στις 3 εξώθυρες του Ναού.
v Πρακτικό 1ο της 23ης Οκτωβρίου 1938. Μετά την χειροτονία του π.Τριανταφύλλου και την τοποθέτησή του στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου, ο π. Αθανάσιος Γκόρτσας ζητά με αίτησή του να αποσυρθεί και να επιστρέψει στην αρχική του θέση. Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο όμως αποφασίζει να παραμείνει και χωρίζει την ενορία στα δύο.
v Πρακτικό 6ο, της 12ης Ιουνίου 1939. Μετά από προκήρυξη εφημεριακής θέσης, ελλείψει άλλης αίτησης, προσλαμβάνεται ο Ιερέας Χαράλαμπος Χαραλαμπίδης από τα Ίβηρα, ο οποίος ήταν δάσκαλος στο χωριό του. Στη συνέχεια ο π. Χαράλαμπος αναλαμβάνει και την προεδρία του Ναού. Ένα ατυχές γεγονός στη ζωή του, ο θάνατος της πρεσβυτέρας του, τον αναγκάζει να μεγαλώσει μόνος του τα παιδιά του. Για τον αγώνα του αυτό η Εκκλησία τον ανταμείβει, στα τέλη του 1940 με αρχές του 1941, με το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου.
v Πρακτικό 10ο, της 19ης Ιανουαρίου 1940. Επίσημος διορισμός ήδη υπαρχόντων υπαλλήλων του Ναού. Ήτοι Δεξιού Ιεροψάλτου, του από δεκαπενταετίας υπηρετούντος Παναγιώτου Γιαγκίνη (1925), Αριστερού Ιεροψάλτου, του από τριακονταοκταετίας υπηρετούντος Αναστασίου Κηροπλάστου (1902) και νεωκόρου, του από τριακονταπενταετίας υπηρετούντος Αστερίου Παλιούρα (1905).
v Πρακτικό 14ο της 30ης Μαρτίου 1940. Ελαιοχρωματισμός Εικονοστασίου. Εδώ προφανώς Εικονοστάσιο εννοείται το τέμπλο. Δεν είναι σίγουρο αν ελαιοχρωματίστηκε για πρώτη φορά ή φρεσκαρίστηκε το ήδη υπάρχον.
v Πρακτικό 5ο της 16ης Ιουνίου 1940. Γίνεται λόγος για φασαρία που προκαλείται στις Κυριακάτικες Θ. Λειτουργίες από γυναίκες οι οποίες σιγά-σιγά άρχισαν να κατεβαίνουν από το γυναικωνίτη στον κυρίως Ναό και να καταλαμβάνουν στασίδια τα οποία ήταν των ανδρών. Αξιοσημείωτο είναι ότι την εποχή αυτή, αλλά και λίγο αργότερα, ο κάθε ενορίτης είχε το δικό του στασίδι! Η φασαρία όμως που δημιουργούνταν ήρθε θέμα στο Εκκλησιαστικό συμβούλιο, το οποίο αποφάσισε να αναρτήσει σχετικές επιγραφές!
v Πρακτικό 6ο της 20ης Ιουνίου 1940. Πρόσληψη, ύστερα από συνεννόηση με την Εκκλ. Επιτροπή του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου, Ιεροκήρυκος, του Αρχιμ. Κων/νου Καρδαμένη (μετέπειτα Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης).
v Πρακτικό 9ο της 21ης Ιουλίου 1941. Κατά τη Βουλγαρική κατοχή στις Σέρρες, έρχονται διωκόμενοι ως πρόσφυγες, κάποιοι Ιερείς είτε ως κανονικοί μισθοδοτούμενοι εφημέριοι, είτε ως απλά οικονομικά βοηθούμενοι. (π.Δημήτριος Παπαδόπουλος, π. Γεώργιος Αβραμίδης, π. Λάζαρος Λιόντας, π. Χριστοφόρος Πανταζίδης, π. Γεώργιος Χατζηβασιλείου, π. Κωνσταντίνος(…))
v Πρακτικό 23ο της 19ης Οκτωβρίου 1941. Τοποθετούνται σιδηροκατασκευές στα παράθυρα του Ναού, κατόπιν προτροπής του διοικητού της χωροφυλακής. Τα σίδερα πάρθηκαν, όπως αναφέρεται, από «τα περισσεύματα του κύκλου των ψαλτών».
v Πρακτικό της 11ης Ιανουαρίου 1942. Προσλαμβάνεται ο Ιεροδιάκονος π. Μιχαήλ Ιωσήφ στο δυναμικό του Ναού με μηνιαίο μισθό 2000 δρχ, «αντί οιασδήποτε άλλης απαιτήσεως».
v Πρακτικό 19ο της 24ης Ιουνίου 1942. Επισκευή κτιρίου πρώην Επισκοπείου για εγκατάσταση σε αυτό του εξορίστου από τις Βουλγαροκρατούμενες Σέρρες Μητροπολίτου Κων/νου Α’. Με την επικράτηση στις Σέρρες της Βουλγαρικής σχισματικής εξαρχίας αλλάζει η έδρα της Μητροπόλεως και μεταφέρεται στη Νιγρίτα.
v Τέλη 1944 άγνωστη ακριβής ημερομηνία και αριθμός πρωτοκόλλου, υπάρχει πρακτικό που αναφέρει την εκούσια και χωρίς προειδοποίηση του Προϊσταμένου του Ιερού Ναού π.Χαραλάμπου Χαραλαμπίδη. Στη θέση του αναλαμβάνει τα ηνία ο π. Τριαντάφυλλος Παππαϊωάννου και διορίζεται ως δεύτερος εφημέριος, ο εφημέριος της Ορέσκειας π. Αθανάσιος Πασιαλής εκ Σιτοχωρίου καταγόμενος.
v Τα πρακτικά του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου από 7/1/1948-2/7/1950 δεν υπάρχουν: άγνωστο πώς και πότε έχουν χαθεί.
v Πρακτικό 39ο της 11ης Φεβρουαρίου 1951. Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο εγκρίνει τιμοκατάλογο Μυστηρίων. (Υπάρχουν πολλά τέτοια πρακτικά τα οποία δεν είναι και ιδιαίτερης σημασίας γι’αυτό και δεν αναφέρονται άλλα. Απλά η ύπαρξη παρόμοιας απόφασης Εκκλησιαστικού συμβουλίου σημαίνει ότι οι επίτροποι καθόριζαν τα πάντα στο Ναό, άσχετα με την γραμμή που δίνονταν από την Εκκλησιαστική αρχή, την Ιερά Μητρόπολη ή ακόμη και την Ιερά Σύνοδο. )
v Πρακτικό 20ο της 12ης Οκτωβρίου 1952. Κατασκευή εξώθυρας νοτιοδυτικής πλευράς προαυλίου Ναού, αξίας 7.700 δρχ.
v Πρακτικό 2ο της 22ης Φεβρουαρίου 1953. Κατά την εκσκαφή για την κατασκευή του πάρκου φάνηκαν τα θεμέλια της Εκκλησίας. Για να μην κινδυνέψει η σταθερότητα της Εκκλησίας κατασκευάστηκε το υπάρχον πεζούλι στη βόρεια πλευρά του Ναού με πέτρες και τσιμέντο διαστάσεων 0,60 – 0,80 cm με δαπάνη 3.000.000 δρχ.
v Πρακτικό 4ο της 19ης Απριλίου 1953. Κατασκευή των τοιχωμάτων στις δύο πλευρές της σκάλας της βόρειας πλευράς και σχηματισμός της καμάρας-πύλης στη βάση της σκάλας.
v Πρακτικό 7ο της 3ης Μαΐου 1953. Κατασκευή σιδηρών κιγκλιδωμάτων και πόρτας στο πάρκο στο βόρειο προαύλιο του Ναού.(βγήκαν το 2000 περίπου με την ανακατασκευή του πάρκου).
v Πρακτικό 27ο της 6ης Δεκεμβρίου 1953. Κατασκευή ηλεκτρικής εγκατάστασης Ιερού Ναού.
v Πρακτικό 28ο 20ης Δεκεμβρίου 1953. Κατασκευή πετρόκτιστης περίφραξης νοτιοανατολικής πλευρά προαυλίου.
v Πρακτικό 13ο 16ης Μαΐου 1954. Κατασκευή πετρόκτιστης νοτιοδυτικής πλευράς προαυλίου.
v Πρακτικό 25ο 30ης Σεπτεμβρίου 1954. Σοβάτισμα εξωτερικά Ιερού Ναού. Περίφραξη ανατολικής πλευράς προαυλίου και κατασκευή σιδερένιας πόρτας για την είσοδο κάτωθεν του κωδωνοστασίου.
v Πρακτικό 3ο 15-2-1955. Απόλυση νεωκόρου Αθανασίου Χουμνικιώτου λόγω ασθενείας, πρόσληψη νεωκόρου Αλεξάνδρου Παλιούρα. Απόλυση για οικονομικούς λόγους γραμματέως Αποστόλου Παπαιωάννου.
v Πρακτικό 4ο 8-4-1955 ανάλογο 6ο 1-5-1955. Επιδιόρθωση στασιδίων και πατωμάτων. Υδροχρωματισμός εσωτερικού και εξωτερικού Νάρθηκα και κωδωνοστασίου. Ελαιοχρωματισμός στασιδίων Ιερού Ναού. (Ως φαίνεται η Εκκλησία υδροχρωματιζόταν κάθε χρόνο περίπου την περίοδο πριν το Πάσχα).
v Πρακτικό 11ο 1-7-1955. Πρόσληψη γραμματέως Ιωάννου Παπαγεωργίου.
v Πρακτικό 48ο 27-12-1956. Πρόσληψη νεωκόρου Βασιλείου Σκεφαλέ.
v Πρακτικό 3ο 1-2-1956. Παραχώρηση στη 10η Μεραρχία, Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, οικοπέδου ιδιοκτησίας Ιερού Ναού για ανέγερση κατοικιών δι’ αξιωματικούς φρουράς Νιγρίτας. Ανάλογα πρακτικά 4ο 7-2-1957, 14ο 7-7-1957, 24ο 7-10-1957, 25ο 9-10-1957.
v Πρακτικό 26ο 3-11-1957. Κατασκευή οικίας Βορειοανατολικά του Ναού για τον εκάστοτε νεωκόρο.
v Πρακτικό 7ο 30-4-1958. Πρώτη μικροφωνική εγκατάσταση Ιερού Ναού με 3 μικρόφωνα, 4 μεγάφωνα και 1 ενισχυτή.
v Πρακτικό 7ο 8-4-1960. Η εσωτερική σκάλα προς το γυναικωνίτη αλλάζει και από ξύλινη γίνεται μπετόν και μωσαϊκό. Επισκευή δαπέδου γυναικωνίτη. Ανάλογο πρακτικό 10ο 16-6-1960.
v Πρακτικό 5ο 13-5-1962. Αποχώρηση δεξιού Ιεροψάλτου Χρήστου Μπαλτά και πρόσληψη του ενός από τους δύο Αριστερούς Ιεροψάλτες, Μιλτιάδη Ιλαρίδη ως Δεξιό.
v Πρακτικό 5ο 1-4-1964. Αποδοχή δωρεάς για αντικατάσταση παλαιάς κλίμακας Δεσποτικού με μαρμάρινη και τοποθέτηση δύο καλλιτεχνικών αναλογίων.
v Πρακτικό 6ο 20-8-1964 Επισκευή στέγης και εσωτερικής οροφής Νάρθηκα Ιερού Ναού.
v Πρακτικό 4ο 25-8-1965. δημιουργία τοιχώματος περίφραξης ανατολικού τμήματος αυλόγυρου Ναού και επίστρωση με τσιμέντο μέρους του αυλόγυρου εντεύθεν του κωδωνοστασίου 100 m2.
v Πρακτικό 2ο 12-3-1967. Με υπόδειξη του Μητροπολίτου ανύψωση του δαπέδου του Ιερού βήματος και επίστρωση με μάρμαρα.
v Πρακτικό 3ο 11-8-1974. Εκσκαφή και διαμόρφωση νοτιοανατολικού περιβόλου Ναού για προστασία των εντός του Ναού τοιχογραφιών
v Πρακτικό 4ο 30-8-1974. Αποδοχή δωρεάς για πλακόστρωση προαυλίου Ναού. Σχετικό 5ο 1-9-1974.
v Πρακτικό 3ο 23-5-1976. Κατεδάφιση παρεκκλησίου Αγ. Παρασκευής (3ο δημοτικό) και ανέγερση νέου μεγαλυτέρου. Έχοντας ως πρότυπο κάποιο από την Χαλκιδική.
v Πρακτικό 4ο 23-5-1976. Καθαρισμός Αγιογραφιών, σύσταση ερανικής επιτροπής. Επιλογή Γεωργίου Ζλατάνη ως καθαριστού των τοιχογραφιών. Σχετικό Πρακτικό 6ο 19-6-1976.
v Πρακτικό 7ο 11-7-1976. μετά από παραίτηση του δεξιού Ιεροψάλτου Γεωργίου Κυρμελή αναλαμβάνει τη θέση ο Χρήστος Δρογαλάς.
v Πρακτικό 8ο 15-3-1978. Με την αποζημίωση –για τις βλάβες από το σεισμό, αποφασίστηκε η διάθεση των χρημάτων στην ανέγερση 2ου ορόφου, αίθουσα πνευματικού κέντρου.
v Πρακτικό 2ο 6-4-1986. Παραίτηση νεωκόρου Βασιλείου Σκεφαλέ και πρόσληψη Αναστασίου Δημ. Βλάχου (Κερκυραίου).
v Πρακτικά 5ο 14-8-1986 , 3ο 30-4-1987. Κατεδάφιση νάρθηκα και κατασκευή νέου.
v Πρακτικό 4ο 14-10-1987. Παραίτηση νεωκόρου Αναστασίου Βλάχου και πρόσληψη Αντωνίου Χατζή εξ Αγίας Παρασκευής.
v Πρακτικό 3ο 25-4-1996. Μαρμαρόστρωση μεγάλης σκάλας βορείου πλευράς της αυλής.
v Πρακτικό 7-12-2003. Παραχώρηση κτιρίου παλαιάς Μητρόπολης στην Ιερά Μητρόπολη για την Επισκευή και επαναλειτουργία του ως Επισκοπείου, γραφείου συμβουλευτικού κέντρου προβλημάτων οικογενείας και νεότητας και αίθουσα πολιτιστικών εκδηλώσεων.
v Πρακτικό 2ο 27-1-2004. Κατασκευή εξέδρας στη δυτική πλευρά της αυλής του Ναού, διεύρυνση κλίμακας για την άνω αίθουσα, καθαρισμός τοιχογραφιών.
v Πρακτικό 3ο 20-4-2004. Γενική επισκευή στέγης, καθαρισμός και συντήρηση της εσωτερικής οροφής, διεύρυνση κλίμακας άνω αιθούσης και έναρξη εργασιών καθαρισμού και συντήρησης τοιχογραφιών, καθαρισμός και συντήρηση τέμπλου, καθαρισμός και συντήρηση φορητών εικόνων. Σχετικό Πρακτικό 4ο 30-5-2005.
v Πρακτικό__________. Με απόφαση του εκκλησιαστικού συμβουλίου ζητείται από την Ιερά Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους η παραχώρηση και μεταφορά στον Ιερό Ναό ακριβούς αντιγράφου της Ιεράς Εικόνος Παναγίας της Ελεούσης της Νιγριτινής, η οποία με θαυμαστό τρόπο έφυγε από τη Νιγρίτα και εμφανίστηκε στο γεροντικό του Καθολικού της Ιεράς Μονής. Το ακριβές αντίγραφο αναλαμβάνει να αγιογραφήσει ο αγιογραφικός οίκος ¨Αγίου Γεωργίου¨ Νιγρίτης των υιών Δημητρίου Βλάχου και Αντωνίου Λαδιά.
v Δημιουργία Παρεκκλησίου αφιερωμένο στην Παναγία την Ελεούσα και στην Αγία Παρασκευή στη νότια πλευρά του νάρθηκος του Ιερού Ναού. Στις 4 Νοεμβρίου 2007, μετά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, ενθρονίζει την εικόνα της Παναγίας σε περίτεχνο ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι στο Ιερό Παρεκκλήσιο και τελεί τον αγιασμό των θυρανοιξίων. Το Παρεκκλήσιο αναλαμβάνει να το ιστορήσει αγιογραφικώς με παραστάσεις από την ζωή της Παναγίας και αγίων ο αγιογραφικός οίκος ¨Αγίου Γεωργίου¨ Νιγρίτης.
