Μας αξίωσε και φέτος η χάρις του Θεού να εισέλθουμε στο κατεξοχήν στάδιο της πνευματικής εξάσκησης των αρετών, στο Ιερό Τριώδιο. Ολοκληρώσαμε την καθαρή εβδομάδα, η οποία μας εισήγαγε στην Αγία και μεγάλη Τεσσαρακοστή, και μπαίνουμε στην μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας. Πλούσιο το περιεχόμενο της εορτής αυτής. Τιμούμε τους ανά τους αιώνας, αγώνες και θριάμβους της Πίστεώς μας. Σχετικό όμως με την εορτή της Ορθοδοξίας είναι και το Ευαγγελικό ανάγνωσμα που ορίστηκε από του Αγίους Πατέρες να διαβάζεται στη Θεία Λειτουργία την ημέρα αυτή· το ευαγγελικό ανάγνωσμα που είναι παρμένο από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο και αναφέρεται στην κλίση από το Χριστό στο Αποστολικό αξίωμα, του Φιλίππου και του Ναθαναήλ.

O Κύριος βρίσκεται στην αρχή της δημόσιας δράσης του και ενώ βρισκόταν στην περιοχή της Ιουδαίας στην έρημο του Ιορδάνη, αποφάσισε να πάει στη Γαλιλαία. Στην πορεία του βρίσκει τον Φίλιππο και τον καλεί να τον ακολουθήσει. Η καρδιά του Φιλίππου σκίρτησε, η ψυχή του γέμισε ουράνια αγαλλίαση.

Γιατί; Γιατί, εκείνη την στιγμή εκλήθη να καταστεί μαθητής -και Απόστολος στη συνέχεια, του Μεσσία. Κατά την μέγιστη εκείνη στιγμή για την ζωή του μέχρι τότε απλού ανθρώπου, δεν απορροφήθηκε στην μεγάλη εκείνη χαρά να καταστεί μαθητής του Κυρίου, αλλά θέλησε να μοιραστεί την χαρά του με το αδελφικό του φίλο, τον Ναθαναήλ. Πήγε αμέσως και τον βρήκε για δυό λόγους. Αφ’ ενός μεν για να μοιραστεί την χαρά του, για την συνάντηση του με τον Μεσσία, αλλά και κατά δεύτερον γιατί μαζί οι δύο, Φίλιππος και Ναθαναήλ έκαναν μια κοινή προσπάθεια μελέτης των γραφών που αφορούσαν τον Μεσσία. Και τώρα, που ο ένας τον βρήκε, τρέχει να το κάνει γνωστό και στον άλλον. Για να εκπληρωθεί προφανώς το Θεϊκό σχέδιο τον βρήκε κάτω από μια συκιά να προσεύχεται στον Θεό. Και με χαρά του αποκαλύπτει την ανακάλυψη του «ὅν ἔγραψε Μωσῆς ἐν τῷ νόμῳ και οἱ προφήται, εὑρήκαμεν Ἰησοῦν τόν ὑιόν τοῦ Ἰωσήφ τόν ἀπό Ναζαρέτ». Ο Ναθαναήλ γνωρίζοντας από τις γραφές ότι ο Μεσσίας θα γεννηθεί στη Βηθλεέμ ευλόγως απορεί και ερωτά «ἐκ Ναζαρέτ δύναταί τί ἀγαθόν εἶναι;» Ο κάθε ένας από εμάς θα καθόταν εκείνη τη στιγμή να ανέλυε διάφορα, που εκείνη τη στιγμή ήταν σίγουρο περιττά. Και θα ήταν περιττά γιατί υπήρχε εκεί ολοζώντανος ο Θεός, ο ίδιος ο Μεσσίας. Πολύ σοφά λοιπόν η απάντηση του Φιλίππου ήταν «Ἔρχου καί ἴδε!». Και γνωρίζουμε πολύ καλά την ιστορία της συνάντησης του Κυρίου με τον Ναθαναήλ, που του ανέφερε ότι πριν σε φωνάξει ο Φίλιππος, όταν ήσουν κάτω από την συκιά -η οποία ήταν σε απόσταση που ανθρώπινο μάτι δεν μπορούσε να δει Εγώ, του λέει ο Κύριος, σε είδα. Και αυτό έκανε τον Ναθαναήλ να επαληθεύσει την ομολογία του Φιλίππου «Ραββί, σύ εἰ ὁ Ὑιός τοῦ Θεοῦ σύ εἰ ὁ Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ» Το πώς είδε τον Ναθαναήλ ο Κύριος κάτω από τη συκιά πριν να τον φωνάξει ο Φίλιππος είναι απλό. Τι έκανε κάτω από τη συκιά ο Ναθαναήλ; Προσευχόταν στο Θεό. Άρα ο Υιός του Θεού ο Ομοούσιος με τον Πατέρα γνώριζε την προσευχή του Ναθαναήλ.

Το σημείο στο οποίο πρέπει όμως να σταθούμε εκτενώς δεν είναι άλλο από το «ἔρχου καί ἴδε». Για τη φράση αυτή έχει χυθεί επί χάρτου πολύ μελάνι. Είναι και ο λόγος που συνδέεται άλλωστε η Κυριακή της Ορθοδοξίας με το μήνυμα και το έργο της Ιεραποστολής. Ιεραποστολής εξωτερικής ανά τον κόσμο όπου δεν έχει πάει ακόμη το μήνυμα του Χριστού, όσο και εσωτερικής.

Και μην ίσως δυσανασχετούν κάποιοι με τον όρο της εσωτερικής Ιεραποστολής, γιατί όλοι μας έχουμε συνεχώς την ανάγκη του επανευαγγελισμού. Έχουμε την ανάγκη, να αναθερμαίνουμε συνεχώς την πίστη μας και την αγάπη μας προς τον Κύριό μας. Η Αγία μας Εκκλησία ανελλιπώς μοχθεί και εργάζεται για τον Ιερό σκοπό του επανευαγγελισμού των πιστών. Αρχικά πρέπει να πούμε ότι η εσωτερική Ιεραποστολή έχει δύο αντικείμενα. Πρώτον, την αναθέρμανση -όπως και προηγουμένως είπαμε- της πίστης μας, και δεύτερον την κατήχηση από την αρχή όλων των ήδη Χριστιανών, οι οποίοι όμως για πολλούς και διάφορους λόγους είναι οι Χριστιανοί όπως συνηθίζεται να λέγονται της ταυτότητας (αν και αυτό πλέον δεν υπάρχει). Η εσωτερική Ιεραποστολή αφορά όλους εμάς οι οποίοι μεν βαπτιστήκαμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αλλά παρόλες τις προσπάθειές μας δεν καταφέραμε να ζήσουμε την κατά Χριστόν ζωήν. Γιατί γνωρίζουμε ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι απλά μια θρησκεία, δεν είναι μια προσπάθεια ανθρώπων να βρούνε το Θεό, όπως οι άλλες θρησκείες· Ορθόδοξος Χριστιανισμός, είναι αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο, είναι η εν Χριστώ ζωή, είναι η βιωματική πίστη. Η πίστη δηλαδή η οποία διαφαίνεται μέσα από την καθημερινή ζωή του ανθρώπου. Και για να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο χρειαζόμαστε διαρκεί επανευαγγελισμό. Και πράγματι ο απλός λαός μας επιθυμεί να ακούει συνεχώς για τον Χριστό αλλά και για την κατά Χριστόν ζωή. Διψά ο κόσμος! Περιμένει από τους πνευματικούς πατέρες του να ακούσει λόγον αγαθόν, λόγον ο οποίος θα γαληνέψει την ψυχή του. Γιατί δύσκολες οι ημέρες που διανύουμε δυσκολότερες αυτές που αναμένουμε. Υπάρχουν δυστυχώς κάποιοι αδελφοί μας σήμερα, οι οποίοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί όντες αρνούνται να ακολουθήσουν το δρόμο του Χριστού. Δεν ακούνε το κάλεσμα της Εκκλησίας μας «έρχου και ίδε». Αυτούς τους αδελφούς μας έχουμε χρέος, όλοι εμείς που πιστεύουμε σ’ Αυτόν και τον αγαπούμε, να τους βοηθήσουμε να τον γνωρίσουν. Με τα λόγια μας, με το παράδειγμά μας, θα πρέπει να τους φέρουμε κοντά στο Θεό. Πρέπει αυτό το «έρχου και ίδε» που είπε ο Φίλιππος στον Ναθαναήλ πριν 20 αιώνες εμείς να το επαναλαμβάνουμε με έργα και με λόγια. Και όταν αυτοί οι αδελφοί μας έρθουν κοντά στο Χριστό και πλημμυρίσουν από ευωδία Χριστού και πλουτίσουν από τις Ουράνιες ευλογίες Του, τότε και εκείνοι εκφράζοντας την πίστη τους θα ομολογήσουν «Σύ ει ο Υιός του Θεού»! Αυτό είναι το έργο μας. Εμείς που δεχόμαστε την αγάπη και το έλεος του Θεού, να προσελκύσουμε και τους άλλους, να ευεργετηθούν και εκείνοι. Γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς, υπάρχουν οι προβατόσχημοι λύκοι, οι νοθευτές της πίστεώς μας, οι αιρετικοί οι οποίοι παραμονεύουν να τυλίξουν στα δίχτυα του ψεύδους κάθε απολωλός πρόβατο, που απομακρύνεται από τη νοητή μάνδρα του Χριστού.

Αγαπητοί μου αδελφοί, εύχομαι να είναι η ημέρα αυτή αφετηρία στην Ιεραποστολική μας ζωή. Ας λάβουμε πρώτα εμείς τις γνώσεις και τα εφόδια μελετώντας την Αγία Γραφή και τους Ιερούς Πατέρες της Εκκλησίας μας και στη συνέχεια να μεταφέρουμε την εμπειρία μας σε κάθε ασθενή «τη πίστι». Με το έργο μας αυτό, και παράλληλα με την ευκαιρία που μας δίδεται εν όψει της Αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής για περισσότερη προσευχή, εγκράτεια και άσκηση να αξιωθούμε να ζήσουμε τα Άγια Πάθη Του Χριστού μας και να πανηγυρίσουμε την Λαμπροφόρο και ένδοξη Ανάσταση Του. Αμήν.