Έψαξα σε ιστοσελίδες αμερικάνικων και ευρωπαϊκών χωρών να βρω τον τρόπο με τον οποίον οι «ξένοι» γιορτάζουν την μεγάλη εορτή της ενανθρωπήσεως του Χριστού, τα Χριστούγεννα. Σε διάφορες λοιπόν ιστοσελίδες, ειδησεογραφικού κυρίως περιεχομένου, βρήκα διάφορες φωτογραφίες με στολισμένες πλατείες, μαγαζιά, αίθουσες, ρεβεγιόν, φαγητά κτλ. Δυστυχώς, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ,δεν βρήκα πουθενά κάτι που να θυμίζει Χριστούγεννα. Ο Χριστός πουθενά… Μα γιατί; Ποιο είναι το κατ΄εξοχήν χαρακτηριστικό των Χριστουγέννων; Μα φυσικά ο Χριστός αλλά και κατά δεύτερον ο τόπος της ενανθρωπήσεώς Του, η ταπεινή Φάτνη! Το μόνο που ίσως θύμιζε Χριστούγεννα ήταν τα στολισμένα δέντρα, που και αυτά δεν έχει καμία σχέση με την εορτή. Υπήρχαν και κάποια αστέρια, μα τα Χριστούγεννα δεν συνδέονται με τα αστέρια αλλά με το ένα φωτεινό Αστέρι, το οποίο φώτισε και οδήγησε τους 3 μάγους στο νεογέννητο Θείον Βρέφος! Πόσο πολύ έχουν εξομοιωθεί τα χαρακτηριστικά των εορτών μεταξύ τους! Φανταχτερά λαμπιόνια, ψώνια – ελάχιστα πλέον, δώρα, καταναλωτική βουλιμία, ευχές ανούσιες, φωτισμένα μα άδεια καταστήματα, λαιμαργία-γαστριμαργία…
Χρονιάρες οι μέρες! Μεγάλη και σπουδαία η εορτή! Εορτή που χωρίζει την ανθρώπινη ιστορία από π.Χ. σε μ.Χ. Αλλά πόσοι από εμάς θα την ζήσουμε και φέτος ανυποψίαστοι για το τεράστιο νόημα που κρύβει; Πόσοι από εμάς, κουρασμένοι από την ετοιμασία της εορτής, δεν θα καταφέρουμε τελικά να κατανοήσουμε το «Μυστήριον ξένον… και παράδοξον»; Πόσοι από εμάς, στην καλύτερη των περιπτώσεων, δεν θα περάσουμε σαν αγελαίοι τουρίστες από τις εκκλησιές, για να κοινωνήσουμε στα γρήγορα, για το καλό, χωρίς ούτε να καταφέρουμε να ψηλαφίσουμε το Θείο Βρέφος, χωρίς να καταφέρουμε να δούμε καν «πού εγεννήθη ο Χριστός»; Πόσοι από εμάς θα έχουμε την λαθεμένη εντύπωση ότι ο ¨καλός Χριστούλης¨ ήλθε απλά και μόνο για να μας διδάξει την αγάπη και τον αλτρουισμό, να βελτιώσει δηλαδή τις ανθρώπινες σχέσεις και την συμπεριφορά μας και όχι βασικά να φωτίσει τα σκοτάδια του θανάτου μας…; Αυτά τα σκοτάδια που μας φοβίζουν, τα ίδια που προσπαθούμε υποσυνείδητα δήθεν να φωτίσουμε, απλώνοντας χιλιόμετρα με ποικιλόχρωμα λαμπάκια που αναβοσβήνουν νευρικά στα μπαλκόνια μας!
Στον ίδιο «φωταγωγικό» οργασμό βρίσκεται και η πόλη μας, φαντάζομαι και ολόκληρος ο δήμος μας. Διά του παρόντος θα ήθελα να συγχαρώ τους υπευθύνους για τον λαμπρό στολισμό της πλατείας μας! Είναι πράγματι, πέρσι και ειδικά φέτος, η πλατεία της Νιγρίτας από τις πιο λαμπροστολισμένες πλατείες που έχουμε δει. Και αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε στα πρόσωπα των υπευθύνων. ΟΜΩΣ, σε τί διαφέρει ο στολισμός της πλατείας μας από τον επίσης λαμπρό στολισμό των αποκρεών; Ποια είναι η διαφορά; Εγώ πάντως δεν βλέπω καμία! Πολύ ωραία όλα αυτά τα στολίδια! Αποδεικνύουν όμως όλη την αποκρουστική επαρχιωτίλα του εγωισμού μας! Δείτε μας, είμαστε και εμείς φωταγωγημένοι! Μα αν ξοδεύτηκαν τόσα χρήματα για να αγοραστούν στολίδια θα ήταν υπερβολή να φτιαχνόταν και μια Φάτνη που να έχει μέσα τους πρωταγωνιστές του γεγονότος της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου; Τα υποκατάστατα δεν μπορούν δυστυχώς εκτός από τον πρόσκαιρο εντυπωσιασμό, να δώσουν νόημα στην γιορτή. Η «μπάλα», ἠ κατά κάποιους το «κλουβί», αυτό το αφαιρετικό τεχνούργημα της μεταμοντέρνας τέχνης με τα καλώδια και τα φωτάκια, σχεδιάστηκε για να εντυπωσιάσει, αλλά δεν είναι χριστουγεννιάτικο! Πόσο ωραία θα ήταν όλα αν υπήρχε και κάτι πραγματικά χριστουγεννιάτικο! Να υπήρχε Χριστό! Γιατί χωρίς Χριστό δεν υπάρχουν Χριστούγεννα. (Αν αφαιρέσουμε από την εορτή τον Χριστό τί απομένει; Μια γέννα…. Μια οιαδήποτε γέννα…) Ας τοποθετούνταν μια καλοφτιαγμένη Φάτνη, η οποία θα έδενε και θα έδινε νόημα σε όλα τα υπόλοιπα. Δεν θέλετε Φάτνη; Γιατί δεν τοποθετείτε ένα καράβι που είναι το παραδοσιακό Ελληνικό σύμβολο της εορτής; Δεν θέλετε καράβι (γιατί σας μοιάζει νησιώτικο έθιμο); Τοποθετήστε ένα έλατο, και μάλιστα το ακόμη καλύτερο που έχει σχέση με τον τόπο μας, μια χόϊνα!
Θα ήθελα να σας μεταφέρω την μαρτυρία κάποιου συντοπίτου μας. Λέει: «ο φωτισμός της πλατείας της πόλης μας μου θυμίζει τα σπίτια, στα οποία ξενυχτάνε το νεκρό τους, είναι ολόφωτα! Έτσι και μεις ξενυχτούμε αποχαιρετώντας την κάποτε περιώνυμο Νιγρίτα. Την Νιγρίτα που πλέον, με όλο το «κιτς» και την κακογουστιά της αισθητικής μας υπανάπτυξης, αποτελεί την απόδειξη του πολεοδομικού εκβαρβαρισμού των νεοελλήνων. Με τον εντυπωσιακό φωτισμό της πλατείας αποχαιρετούμε την πόλη με τα τέσσερα ασφυκτικά γεμάτα δημοτικά σχολεία. Τις κάθε είδους δημόσιες υπηρεσίες, που προσέλκυαν τους κατοίκους των γειτονικών χωριών και την καθιστούσαν όντως την πρωτεύουσα της Βισαλτίας. Τα καπνομάγαζα, με τους χιλιάδες καπνεργάτες, που κάποτε ερχόταν να βρουν στην πόλη μας μια καλύτερη ζωή. Τα στρατόπεδα, που γέμιζαν με χαρούμενους νεαρούς φαντάρους τους δρόμους της, τους ίδιους ασυντήρητους από τότε δρόμους που σήμερα γεμίζουν με νωχελικές αγέλες αδέσποτων σκυλιών… ».
Το ¨καντήλι¨ της Νιγρίτας μέχρι πριν λίγο αργόσβηνε, πλέον τρεμοσβύνει! Σε λίγα χρόνια θα καταντήσει ένα ακόμη θλιβερό χωριό με πολλά άδεια κτίρια να θυμίζουν την παλιά της αίγλη. Οι κυβερνήτες της Ελλάδας τα τελευταία σαρανταπέντε χρόνια καταδίκασαν την επαρχία και τις μικρές πόλεις σαν τη Νιγρίτα σε έναν αργό θάνατο, οι δε τελευταίοι έδωσαν και την χαριστική βολή. Αλλά και οι τοπικοί μας άρχοντες, ακόμη και αυτοί που το επεδίωξαν και αγωνίστηκαν, δυστυχώς δεν κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια να την βγάλουν απ’ το τέλμα, στο οποίο μέρα με την μέρα οδηγούνταν. Και τώρα ανάβουμε χιλιάδες λάμπες και φωτάκια για να τιμήσουμε με την λαμπρότητα που της αρμόζει την εξόδιο ακολουθία της…
Η Γέννησή Σου Χριστέ, που ανέτειλε στον σκοτεινό μας κόσμο το Φώς της γνώσεως, ας φωτίσει λίγο και εμάς που ζαλισμένοι από τα πολλά λαμπιόνια, ψαχουλεύουμε μέσα στο σκότος και την σκιά, να βρούμε νόημα και ελπίδα, να βρούμε Εσένα, τον Ήλιο της Δικαιοσύνη. Αν βρούμε Εσένα θα έχουμε την ελπίδα, θα βρούμε και όλα τα υπόλοιπα! Χωρίς Εσένα δεν έχουμε τίποτα!
Καλές γιορτές αδελφοί….
Ή μάλλον… Καλά Χριστούγεννα! Αληθινά Χριστούγεννα, τα χριστιανικά, τα παραδοσιακά, τα Ελληνικά, αυτά τα ζηλευτά από όλο τον κόσμο!
Οι Ιερείς του Ι.Ν.Αγίου Γεωργίου Νιγρίτας
