Ζωντανή Μετάδοση

Ενισχύστε τον Ιερό μας Ναό

Храмът Св.Георги в Нигрита

ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΟΣΙΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 

Από τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Νιγρίτας ανακοινώνεται ότι την Τετάρτη 11 Ιουλίου 2018 στις 8.30 το βράδυ θα ξεκινήσει Ιερά Αγρυπνία με την ευκαιρία της μνήμης του

Οσίου θαυματουργού πατρός ημών Παϊσίου του Αγιορείτου.

Ο Όσιος γέρων Παϊσιος, κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης καταγόταν από τα Φάρασα της Μικράς Ασίας. Σε παιδική ηλικία έζησε την γενοκτονία, την καταστροφή και τέλος των ξεριζωμό των Ελλήνων της Ελληνικότατης Μικράς Ασίας από τις πατρογονικές τους εστίες και την εγκατάστασή τους στην μητέρα Ελλάδα. Είναι ο πιο κοντινός σε εμάς αναγνωρισμένος άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αφού γεννήθηκε το 1924 και εκοιμήθη οσιακά αλλά και μαρτυρικά, εξαιτίας της ασθένειας του καρκίνου που αντιμετώπιζε, το 1994.

          Τον Σεπτέμβριο του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των προσφύγων, έφτασε στον Πειραιά και προωθήθηκε στην Κέρκυρα, όπου έμεινε καιρό. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Ηγουμενίτσα και κατέληξε στην Κόνιτσα, όπου ο νεαρός ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο.

Μέχρι να υπηρετήσει τη θητεία του στο στρατό, ο Αρσένιος έμαθε την τέχνη και δούλεψε ως ξυλουργός. Το 1945 κατατάχτηκε στο στρατό και υπηρέτησε ως ασυρματιστής κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

Απολύθηκε από τον στρατό το 1949 και τον επόμενο χρόνο εισήλθε στο Άγιο Όρος για να μονάσει. Εκεί γνώρισε τον πατέρα Κύριλλο της Μονής Κουτλουμουσίου και τον ακολούθησε πιστά. Λίγο αργότερα εντάχθηκε στη Μονή Εσφιγμένου και εκάρη μοναχός με το όνομα  Αβέρκιος. Το 1954 έφυγε από τη μονή Εσφιγμένου και εντάχθηκε στη Μονή Φιλοθέου, όπου μόναζε κι ένας θείος του. Η συνάντησή του, όμως, με το γέροντα Συμεών ήταν καταλυτική για την πορεία και διαμόρφωση του μοναχικού χαρακτήρα του. Τότε ήταν που έλαβε την μεγαλοσχημία και το όνομα Παΐσιος.

Το 1958 άφησε το Άγιο Όρος για την Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο Κονίτσης. Στην περιοχή, όπου μεγάλωσε, παρέμεινε επί τετραετία, και άφησε πίσω του σπουδαίο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο, που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τον λαό της Κόνιτσας. Το 1962 ο Παΐσιος πήγε στο Όρος Σινά και το 1964 επέστρεψε στο Άγιο Όρος, απ’ όπου δεν έφυγε ξανά ποτέ. Το 1966 ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα της ανάρρωσή του φιλοξενήθηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του και το 1968 βοήθησε σημαντικά στην επάνδρωση και ανακαίνιση της Μονής Σταυρονικήτα.

Το 1979 εντάχθηκε στην αδελφότητα της Μονής Κουτλουμουσίου και εγκαταστάθηκε στο κελί ¨Παναγούδα¨ της Κουτλουμουσιανής Σκήτης. Από τότε άρχισε να γίνεται γνωστός από τους πιστούς, που τον επισκέπτονταν και του ζητούσαν συμβουλές για προσωπικά τους θέματα. Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του, συνέχιζε την έντονη ασκητική ζωή.

Το 1993 η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε. Οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο του παχέος εντέρου και ο γέρων Παΐσιος υποβλήθηκε σε εγχείρηση στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 στο νοσοκομείο «Θεαγένειο» της Θεσσαλονίκης. Ο καρκίνος ήταν μεταστατικός και στο τέλος Ιουνίου οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. 

Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους που ένοιωθε. Τελικά, κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου 1994 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Στις 13 Ιανουαρίου 2015 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως αναγνωρίζουσα την αγία ζωή του, την αγάπη και την τιμή του πληρώματος της Εκκλησίας προς το πρόσωπό του,  αλλά και την μεσιτεία του προς τον Θεό, αποφάσισε την κατάταξη του μοναχού Παϊσίου του Αγιορείτου στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η αρετή και η ευσέβεια που έκρυβε στην ψυχή του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο Θεός τον προίκισε με τα χάρισμα της προοράσεως και της διοράσεως. Το θαυματουργικό του χάρισμα συνεχίζει να τον οδηγεί δίπλα σε κάθε άνθρωπο που τον επικαλείται θεραπεύοντάς του κάθε είδους ασθένεια. Γι’ αυτό προσφεύγουν σε αυτόν ιδιαίτερα οι πάσχοντες από την επάρατη νόσο του καρκίνου. Γιατί και εκείνος αντιμετώπισε υπομονετικά την ασθένεια αυτή, που ο ίδιος μάλιστα την ζήτησε από τον Θεό. Ο Άγιος ήταν πράος, υπομονετικός, φιλόξενος, μακρόθυμος, άγγελος της ομόνοιας, ενθαρρύνων τους μετανοούντας, πάντα πρόθυμος σε κάθε επισκέπτη του.

Για την πνευματική μας ενίσχυση θα τελέσουμε στον Ιερό μας Ναό Ιερά Αγρυπνία που θα αποτελείται από τις ακολουθίες του Εσπερινού, της Λιτής, του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας. Η Αγρυπνία για την μνήμη του νέου Αγίου της Εκκλησίας μας συμπίπτει και με την σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, κατά την οποία πρόκειται να συζητηθεί το θέμα της εισόδου των Σκοπίων στη συμμαχία με το κλεμμένο από εμάς όνομα "Βόρεια Μακεδονία". Ο Γέροντας Παΐσιος είχε μιλήσει εν ζωή για τα προβλήματα και τις βλέψεις των Σκοπιανών στην Πατρίδα μας. Μήπως δεν είναι τυχαίο το ότι συμπίπτει η εορτή του Οσίου μας με την σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ; Οφείλουμε λοιπόν να μαζευτούμε και να προσευχηθούμε κατά την Αγρυπνία της εορτής του Αγίου Παϊσίου και να τον παρακαλέσουμε να μεσιτεύσει ενώπιον του Θρόνου του Μέγαλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού για την πονεμένη Πατρίδα μας και ιδιαίτερα για την προδομένη Μακεδονία μας! Εκέινος ξέρει τι θα κάνει! Εμείς όμως πρέπει και είναι καθήκον μας να γονατίσουμε ενώπιον της εικόνος του και να τον θερμοπαρακαλέσουμε!

"Όσιε Πάτερ Παΐσιε βοήθησον Μακεδονίαν αιμορροούσαν!"   

Κατά την διάρκεια της Ιεράς Αγρυπνίας θα τεθεί σε προσκύνηση λειψανοθήκη περιέχουσα τμήμα λειψάνου του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου αναδόχου του τιμωμένου Οσίου Παϊσίου, κομποσκοίνι και τεμάχιο ενδύματος του Οσίου, ένα ξύλινο εικονάκι φτιαγμένο από τον ίδιο καθώς και χώμα και πετραδάκια από τον τάφο του.

Η αγρυπνία θα ολοκληρωθεί λίγο μετά από τα μεσάνυχτα.   

 

 

 

designed by: Κώστας Χριστοδούλου