Σήμερα το πρωί λειτουργήσαμε για την μνήμη του αγίου Τρύφωνος, ενός λαοφιλούς αγίου λόγω της ιδιότητάς του να προστατεύει τους αγρότες, τους αμπελουργούς και τις διάφορες καλλιέργειες.

Σε μια αγροτική περιοχή, όπως η δική μας (ζούμε στον δεύτερο μεγαλύτερο κάμπο του ελλαδικού χώρου), με πολλούς και δραστήριους αγρότες και καλλιεργητές, με πανάρχαια παράδοση στην παραγωγή κρασιού και τσίπουρου, η εορτή ενός τέτοιου αγίου αποκτά ιδιαίτερη σπουδαιότητα. Όπως φαίνεται από κάποια σημάδια του παρελθόντος, όπως η τοιχογραφία του αγίου που υπάρχει στον ιερό μας ναό, η τιμή του ήταν πάντοτε ζωντανή και οι άνθρωποι με πίστη προσέτρεχαν κατά την ημέρα της μνήμης του να λειτουργηθούν και να πάρουν αγιασμό για να ραντίσουν κήπους, αμπέλια και χωράφια. Οι παλαιοί άνθρωποι, αν και ζούσαν μέσα σε αντίξοες συνθήκες και πολλές δυσκολίες, είχαν αναμμένη μέσα στην καρδιά τους την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη. Πίστευαν στην πρόνοια του Θεού που δημιούργησε τον κόσμο. Ήλπιζαν στην παντοδυναμία του Θεού που κυβερνάει τον κόσμο. Αγαπούσαν και τιμούσαν τον Θεό και τους αγίους Του, που ζούσαν μαζί τους μέσα στον κόσμο.

Όλα αυτά μέχρι πρότινος…

Σήμερα το πρωί, στην λειτουργία και τον αγιασμό για τον άγιο Τρύφωνα, ήταν παρόντες ελάχιστες γυναίκες και μόνον ένας (!) άντρας, ο οποίος μάλιστα δεν προέρχεται από τον αγροτικό κόσμο…

Που χάθηκαν άραγε οι αγρότες; Πού χάθηκαν όλοι εκείνοι που αγωνίζονται με μόχθο να ζήσουν από τους καρπούς της γης; Που χάθηκαν όλοι εκείνοι οι αγωνιστές του αγροτικού κόσμου, που αν αυξηθεί η τιμή του πετρελαίου είναι έτοιμοι με τα αγροτικά τους μηχανήματα να κατακλείσουν δρόμους και να κλείσουν σύνορα αψηφώντας αντίξοες καιρικές συνθήκες και οποιαδήποτε άλλη δυσκολία; Δεν αισθάνθηκε κανείς σήμερα την ανάγκη να πάρει λίγο αγιασμό για να ρίξει στα χωράφια του;

Που χάθηκε τελικά η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη από τον σύγχρονο νεοέλληνα…;

Που χάθηκε η αίσθηση της ιερότητας της ζωής, του κόπου, του καρπού της γης…;

Ποίος του τα έκλεψε…;

…και τώρα πως θα ζήσει…;